نفقه

نفقه نيازها و هزينه هاي مربوط به زن مي باشد كه بر عهده مرد است مثل ، البسه ، غذا ، اثاث منزل ، مسكن ، هزينه‌هاي درماني و بهداشتي و همچنين در صورت نياز به خدمتكار به خاطر عادت و يا نقص عضو يا بيماري كه مالكيت آن به زن مي رسد و شوهر مكلف به فراهم كردن آنها بر اساس وضعيت خانوادگي و اجتماعي همسر خود مي باشد .
پرداخت اين امر زماني بر عهده شوهر است كه ، زن در ازدواج دائم با او باشد ، پس در نتيجه ، مورد ياد شده به زني تعلق مي‌گيرد كه در زوجيت دائم مرد قرار داشته باشد ، اما زماني پرداخت نفقه به عهده شوهر نيست كه در نكاح منقطع باشند ، مگر اينكه در زمان عقد شرطي گذاشته شده باشد.
مطالبه آن از سوي زن هنگامي امكان پذير است كه ، زن از شوهر خود تمكين كرده باشد ، يعني نيازهاي شوهر را برآورده كند و خواسته‌هاي مشروع وي را اجابت كرده باشد ؛
اين تمكين دو نوع است ، تمكين خاص كه داشتن روابط زناشويي بين زن و شوهر است و تمكين عام كه همان فرمانبرداري زن در امور كلي زندگي است كه مهمترين آن ، اقامت در خانه شوهر است و زن براي دريافت مطالبه خود بايد حتما در خانه شوهر زندگي كند ، مگر اينكه در هنگام عقد ، شرطي به جز اين گذاشته شده باشد.

براي اولاد در درجه اول به عهده پدر است ، اما در صورتي كه پدر توانايي انفاق را نداشته باشد و يا فوت كند ، نفقه به عهده جد پدري خواهد بود ، در مرحله سوم ، در صورتي كه ، پدر و اجداد پدري نباشند و يا باشند و قدرت مالي براي انفاق نداشته باشند ، نفقه به عهده مادر است ؛
در مرحله آخر ، اگر مادر هم فوت كند و يا زنده باشد و توانايي دادن آن را نداشته باشد ، پرداخت اين امر طبق قانون مدني ، به عهده جد ، جد مادري و جده پدري است كه از لحاظ انفاق در يك رديف هستند ، و به اين صورت است كه ، اگر فقط يكي از آنها زنده باشد و يا توانايي انفاق را داشته باشد، همه نفقه به عهده او خواهد بود ، اما اگر همه آنها و يا دو نفر از آنها زنده باشند و توانايي پرداخت نفقه را داشته باشند ، نفقه را بايد به نسبت مساوي تأديه كنند.